آواز بی‌آبرو
سال گذشته به‌دنبال موضع‌گیری ارزش‌مند استاد بلندپایه و بی‌نظیر آواز ایران، استاد «محمدرضا شجریان» نسبت به جنبش سبز، و اعتراض نسبت «خس و خاشاک» نامیده‌شدن مردم توسط ریس‌جمهور نهم، روزنامه «کیهان» تلاش مضحکی برای تخریب استاد را در دستور کار برنامه‌های روزانه خود قرارداد.
در همین راستا این روزنامه در تاریخ چهاردهم تیرماه ۸۸ در ستون «خبر ویژه» خود گزارشی چاپ نمود، تحت عنوان «ما مثل او وطن فروش نیستیم.»
این نوع گزارش‌نویسی رویه معمول این روزنامه بوده و آن‌روزها بازار این نوع خبرنویسی و استنادها به‌شدت داغ شده بود.
در همان زمان من کل نوشته «کیهان» را در وبلاگ‌َم منعکس نموده و توضیحاتی را هم به آن نوشته اضافه نمودم و در انتهای آن نوشته به‌عنوان مثال نام «علیرضا افتخاری» را آوردم.
در آن زمان نام «سهیل محمودی» مجری معروف و مضحک تلوزیون ایران که بعضی او را شاعر می‌شناسند، به‌عنوان یکی از هنرمندان طرف‌دار «موسوی» بر سر زبان‌ها بود و باتوجه به تعارفات بسیار چندش‌آور ایشان با آقای «افتخاری» در برنامه‌های تلوزیون و خصوصا برنامه «باکاروان شعر و موسیقی» و تکرار ترکیب «دوست بسیار عزیزم» در مورد «افتخاری»، به‌نظر می‌آمد که ایشان هم هم‌رنگ جماعت شده و طرف‌دار «موسوی» شده‌باشد. اما با توجه به سخافت رفتار هنری آقای «افتخاری» و توهین مکرر او به هنر ارج‌مند آواز طی سال‌های اخیر، آرزو می‌کردم که این‌گونه نباشد همان‌طور که از طرف‌داری امثال آقای «سهیل محمودی» از «میرحسین» هم دل خوشی نداشتم.
اما خوش‌بختانه کاشف به‌عمل آمد که ایشان نه‌تنها طرف‌دار آدم بی‌هنر و بی‌عرضه و بی‌سواد و بی‌آبرو و بی‌رای و خیلی بی‌های دیگر به نام «میر حسین موسوی» نیست، بلکه طرف‌دار هنرمند بزرگ و باسواد و با همه‌چیز آقای «محمود احمدی‌نژاد» است.
من این کشف ارزش‌مند را به جنبش سبز و آن توضیح نوشته سال قبل را به خودم تبریک می‌گویم.
