وب‌نوشته‌های یک شیشه‌بر

علی مصلحی
وب‌نوشته‌های یک شیشه‌بر

روزنامه‌نگاری که کارمند بانک بوده و اکنون شیشه‌بری می‌کند

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
پیوندها

۳ مطلب در بهمن ۱۳۹۴ ثبت شده است

سه چهار سال پیش که تلوزیون بی‌بی‌سی فارسی تازه فعالیتش با همراهی تعدادی از خبرنگاران جوان ایرانی ــ که در بخش‌های مختلف آن مشغول برنامه‌سازی و اجرا بودند ــ رونق گرفته، و برنامه‌های آن در پوشش حوادث پیرامون انتخابات ریاست‌جمهوری ۸۸ مخاطب زیادی پیدا کرده بود، بعضی از رسانه‌های اقتدارگرا در ایران برای کاهش تاثیر رسانه‌ای و به خیال خودشان بی‌اثر کردن کار حرفه‌ای آن رسانه، به تخریب مدیر و کارمندان آن متوسل شده و با جعل بعض اخبار دروغ به نقل از منابعی موهوم، مدیر این شبکه را به آزار جنسی و تجاوز به تعدادی از مجریان و برنامه‌سازان این شبکه متهم کردند.
 در بعض موارد نیز پا را فرا‌تر نهاده و مدیر این شبکه را متهم نمودند که وی شرط استخدام و پذیرفته‌شدن برای تعدادی از مجریان زن آن شبکه را برقراری رابطه جنسی با خود قرار داده است.

اتهاماتی که نه‌تنها در هیچ محکمه‌ و دادگاهی ثابت نشده، بلکه در هیچ دادگاهی ثبت و طرح و بررسی هم نشده بود و بعض شواهد عینی ادامه همکاری فاقد تنش و چالش مجریان و مدیر شبکه حاکی از جعلی و کذب و از ریشه بی‌اساس بودن آن بود.

 آن زمان اکثر فعالین رسانه‌ای نسبت به این رفتار خلاف اخلاق از منظر کلی و مغایر با قواعد حرفه‌ای اخلاق رسانه از منظری دیگر واکنش نشان داده و به شدت به آن اعتراض کردند.

چند سال پس از آن اتفاق و آن حاشیه‌ و بداخلاقی‌ها، این‌روزها یک فایل صوتی و در ادامه آن یک فایل تصویری متعلق به یک مجری خانم از شبکه ایرانی پرس‌تی‌وی که مدیر آن شبکه را به آزار جنسی نسبت به خودش متهم می‌کند، توسط صفحه فیس‌بوک یک رسانه باسابقه آنلاین منتشر و سپس بلافاصله توسط اکثر رسانه‌های همسو با آن صفحه اجتماعی بدون کمترین پرسش یا واکنشی هم‌رسانی و پوشش وسیع داده شد.

این اتفاق درحالی افتاد که تعدادی از همان افراد و رسانه‌هایی که در مورد جعل و انتشار اخبار کذب توسط «باشگاه خبرنگاران جوان» در جبهه مخالفت با آن رسانه و در سمت دفاع از اخلاق و حقوق مدیر و مجریان شبکه بی‌بی‌سی بودند، در این فقره سوگ‌وارانه در جبهه هم‌رسانی و دامن‌زدن به اتهامی بودند که به صرف ادعای یک انسان مطرح و صرفا مورد ادعا قرار گرفته و در هیچ دادگاهی اثبات نشده و متهم یادشده مجرم شناخته نشده است.

به همان اندازه که احتمال دارد این فایل صوتی و تصویری منتشرشده عین واقعیت و حق با منتشرکننده و مدعی باشد، به همان اندازه هم این احتمال وجود دارد که هردو فایل منتشرشده و ادعا جعلی و صرفا برای یک آبروریزی با یا بدون دلیل طراحی شده باشد. این‌که کدام احتمال درست و دقیق است را رای دادگاه و پس از طی کردن مسیر قانونی مشخص می‌کند.

در قبال چنین ادعایی، پاسداران مرزهای اخلاق و صیانت از حقوق انسان و مدافعان سلامت فضای رسانه‌ای، باید فرد مدعی را به محکمه و طرح و اقامه دعوی در دادگاه دلالت می‌کردند و پس از آن اگر رای قاضی بر مجرمیت متهم صادر می‌شد، آن‌گاه اخبار محکومت او را پوشش داده و منتشر می‌کردند.

مدیر شبکه‌ بی‌بی‌سی و مدیر شبکه پرس‌تی‌وی در مقابل قانون مساوی هستند و به همان اندازه که در مقابل قانون مساوی هستند، وظیفه‌ای اخلاقی و حرفه‌ای همه اهالی رسانه و ارباب اخلاق در هر سمت و جناحی ایجاب می‌کند که از حقوق آن‌ها به یک‌سان دفاع کند.
این‌که این دو رسانه و خط‌مشی و اهداف آن با هم متفاوت است و شاید سیاست رسانه‌ای یکی مغایر آزادی و حقوق بدیهی انسانی باشد، در اصل موضوع تفاوتی ایجاد نمی‌کند و توجیه‌کننده سکوت در مقابل پایمال‌شدن حق یک نفر و اعتراض در قبال پایمال شدن حق دیگری نیست.
 این‌که نه‌تنها دفاع نمی‌شود بلکه غیرمنصفانه در حمله هم مشارکت می‌شود خود داستانی از شوربختی ماست که «قانون» را به نفع و از چشم خودمان می‌بینیم.
این نوشته در زیتون این‌جا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ بهمن ۹۴ ، ۰۶:۵۱
علی مصلحی

قانون خودتان بود

يكشنبه, ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ۱۰:۵۴ ب.ظ

به تاریخ یکشنبه چهاردهم تیرماه ۱۳۱۲، رای محکومیت «تیمورتاش» را اینگونه خواندند:

 «تیمورتاش محکوم است به پنج سال حبس مجرد، و تادیه ۹ هزار لیره، دویست هزار ریال به خزانه دولت.

به تاریخ ۱۳۱۲/۴/۱۴ لطفی، یکانی، عقیلی»

وقتی رای را اعلام کردند؛ «تیمورتاش» که تا آن وقت سرش را روی عصا با دو دست تکیه داده بود؛ سربلند کرد و گفت:

 «این است رای محکمه؟ خیلی ظالمانه است!»

 «لطفی» جواب داد:

‌ «این‌‌ همان قانونی است که شما و «داور» و «نصرةالدوله» به نام قانون محاکمه وزرا، با عجلهٔ هرچه تمام‌تر از مجلس گذراندید.

 دیگر تیمورتاش جوابی نداد.

منبع را فراموش کرده‌ام ولی با توجه به این‌که از دفتر دست‌نوشته‌های زندان است، به احتمال قریب به یقین باید از کتاب «شبه‌خاطرات» مرحوم دکتر «علی بهزادی» باشد.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۱ بهمن ۹۴ ، ۲۲:۵۴
علی مصلحی

تاریخ و ادب

شنبه, ۱۰ بهمن ۱۳۹۴، ۰۲:۵۱ ق.ظ
استاد «نصرالله پورجوادی» در واکنش به استفاده «حسن روحانی» از کلمه «سیاسی» به جای کلمه «دیپلماسی» در یک سخن‌رانی در فرانسه، در فیس‌بوک خود متنی نوشته و توضیحاتی در مورد ادب و مذاکره و ادب مذاکره و مدیریت ارائه نموده است.

آقای پورجوادی در قسمتی از متن کوتاه خود، در مورد ادب نوشته: «[لفظ ادب را ما در زبان پارسی نداشته‌ایم] اما مفهوم کلی ادب وجود داشته است. در ایران وجود داشته و در اسلام هم پیغمبر(ص) سعی کرد آن‌را به عرب‌ها بیاموزد. ایرانیان می‌فهمیدند که کوچک‌تر با بزرگ‌تر چگونه باید رفتار کنند ولی برای عرب‌ها باید آیه نازل می‌شد که در حضور پیغمبر صدایتان را بلند نکنید.»

به نظر می‌رسد این‌گونه سخن‌گفتن در مورد اعراب و خصوصا مردم شبه‌جزیره عربستان در زمان ظهور اسلام، مبتنی بر روایت صحیح و علمی از تاریخ نباشد. چنین روایتی از تاریخ بیش‌تر مبتنی بر نوعی خودبرتربینی ایرانی است که غالبا در بین عده‌ای از جوانان ناسیونالیسم‌زده متوهم و متعصب تبلیغ می‌شود و طرف‌دار دارد، و اگر از طرف آن‌ها باشد، شاید ایرادی نداشته باشد، اما از طرف شخصی مثل استاد «پورجوادی»، خطایی بزرگ به نظر می‌رسد.

در این‌که ممکن است همین الان هم بر روی همین کره خاکی باشند اقوام و آدمیانی که نه‌تنها ادب، بلکه بدیهیات تمدن را هم ندانند، تردیدی نیست. اما این اصل ابدا دلیل نمی‌شود که ما در مورد قومی که به روایت تاریخ «شاعر» و اهل هنر بیان بوده‌اند و از طرفی در زمان خودشان اهل تجارت و سفر بوده اند و به ایران و روم و مصر مسافرت می‌کره‌اند، این‌گونه قضاوت کنیم و بگوییم باید برایشان آیه نازل می‌شد تا بفهمند که نباید در حضور پیامبر صدایشان را بلند کنند و یا دیگر وجود ادب را پاس بدارند.
 اصلا اگر چنین قضاوتی را در مورد اعراب آن زمان صحیح بدانیم، چاره‌ای نخواهیم داشت که خود پیغمبر و خاندان او‌ را هم مشمول چنین قضاوتی بدانیم و آن‌ها را هم در زمره همین خصلت دسته‌بندی کنیم که منافاتی با روایت تاریخی قرآن و تاریخ اسلام از عبد‌المطلب پدربزرگ و ابوطالب عمو و عمو زاده‌های پیغمبر دارد.

از طرفی مگر قرآن فقط برای اعراب و آن‌هم اعراب زمان پیغمبر نازل شده است که لازم بیاید فضیلت اخلاقی بالانبردن صدا در محضر پیغمبر و بزرگان در این آیه را فقط به آن دوران و آن قوم فروبکاهیم؟

تردیدی نیست که در بین همه اقوام و همه جوامع هستند آدمیانی که «ادب» نمی‌دانند و هستند آدمیانی که «ادب» می‌دانند و رعایت نمی‌کنند. تردیدی هم نیست که در بین بعض اقوام افراد مبادی آداب و مودب‌ بیشترند و در بین بعضی کم‌تر. اما این‌که قومی را فاقد ادب بدانیم و قومی دیگر را آن‌چنان مودب و مبادی آداب که نیازی به وحی و تربیت و کتاب و معلم نداشته باشند، اندکی با انصاف و اندکی بیتشر با واقعیت نمی‌خواند و میانه خوبی ندارد.
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ بهمن ۹۴ ، ۰۲:۵۱
علی مصلحی