روز بلاگ‌ِستان فارسی مبارک
«... ابتدا کلمه بود...»
و حالا هم فقط «کلمه» هست. بزرگ‌ترین و برترین سرمایه یک انسان. سرمایه‌ای که اصل زندگی است. مرگ ندارد و نمی‌توان آن‌را به بند کشید. نمی‌توان آن‌را به اسارت برد. نمی‌توان آن‌را زندان کرد.
و برای یک نویسنده مهم‌ترین لذت آنست که «کلمه» را زندگی می‌کند. و برای یک «وبلاگ»نویس هم.
و این سرمایه و ثروت شاید بتوان گفت مهم‌ترین و به‌تر و بیش‌تر بگوییم تنها سرمایه و ابزار «وبلاگ‌نویس» است.
امروز روز «کلمه» است برای ما «وبلاگ»نویسان ایرانی. شانزدهم شهریور روزی است که اولین «وبلاگ» ایرانی متولد شده‌است.
و از آن‌روز به این طرف، سهام عدالت «کلمه» عادلانه بین همه نویسندگان و «وبلاگ»نویسان ایرانی توزیع شده‌است.
اما آیا بعد از آن هم امکان زیستن «کلمه» برای همه عادلانه بوده‌است؟
این سؤالی است که پاسخ آن هوش‌یاری و همت بیش‌تر اهالی «وبلاگ‌ِستان» را طلب می‌کند.
از چند روز پیش با همت پی‌گیر و ستایش‌مند «بلاگ‌نوشت» «وب‌گاه رسمی بلاگ‌ِستان فارسی» راه‌اندازی شده‌است. از حالا بیاییم عضوی هر چند کوچک از این جامعه بزرگ باشیم.
****
از اولین ماه‌های شروع به‌کار «سردبیرخودم» من مشترک فید این وبلاگ بوده‌ام. اگرچه با اکثر نوشته‌های این وبلاگ و بعد هم وبلاگ دیگر آقای «حسین درخشان» به نام «بچه قلهک» که امروز در محاق توقیف هست، مشکل داشته و دارم، اما این به هیچ عنوان چیزی از بار مسؤلیت من در مقابل یک دوست «وبلاگ‌نویس» و یکی از تاثیرگذارترین‌ها در جامعه «وبلاگ» ایرانی کم نمی‌کند.
«حسین درخشان» بیش از یک‌سال است که در بند است.
