این‌جا چه خبر است؟
سال گذشته روزنامه«کیهان» در ستون «یادداشت روز» ۲۲ فروردین ۸۸ خود، مقاله‌ای را با عنوان «آن‌جا چه خبر است» به امضای آقای «حسین شریعتمداری» به چاپ رساند که به عقیده اغلب اهالی رسانه و سیاست، چاپ این نوشته در روزنامه «کیهان» در آن‌زمان غیر قابل انتظار بود.(+)
اگرچه نوشته از نگاه و منظر روزنامه‌نگاری و رسالت مطبوعاتی، نوشته‌ای بسیار ارزش‌مند و درخورتوجه بود، اما وقتی نماینده ولی‌فقیه در یک ارگان، اتهامات سنگینی را متوجه دستگاه عریض و طویلی که ریاست عالیه آن توسط مقام رهبری انتصاب می‌شود، و طبعا هرگونه اتهام و افشاگری، به‌نوعی متوجه عالی‌ترین مقام آن دستگاه و غیرمستقیم مقام منصوب‌کننده آن مقام می‌شود، از روزنامه «کیهان» که بر اساس نظریه «اگر آقا بگوید ماست سیاه است به حضرت عباس ماست را سیاه می‌دانیم» رفتار می‌نمود، چنین افشاگرییی بسیار بعید می‌نمود.
«کیهان» در نوشته خود خبر داده بود که اطلاعاتی به‌دست آورده حاکی از فساد گسترده در قوه قضاییه و مدلول این گفته نیز صدور حکم آزادی آقای «شهرام جزایری» که قضیه سوءاستفاده مالی و اختلاس سنگین او از سیستم بانکی، پیش از این بزرگ‌ترین امکان برای مانور رسانه‌ای اصول‌گرایان را فراهم نموده و علاوه بر آن یک‌بار نیز تلاش موفقیت‌آمیز ــ اما نافرجام ــ فرار از زندان را تجربه نموده بود.
در این یاداشت آقای «شریعتمداری» با اشاره‌های صریح، بعضی از عالی‌مقامان در «قوه قضاییه» را به زد و بند برای آزادی «شهرام جزایری» متهم نموده و از آن‌ها به‌عنوان «انگل‌های خطرناک» یاد کرده و پرسیده بود:
«پرونده ای نظیر پرونده فساد اقتصادی شهرام جزایری، در دستگاه قضایی، گردش‌کار گسترده‌ای دارد و مافیای مورد اشاره برای تدارک آزادی وی - آن‌هم با ظاهر قانونی و تهیه حکم رسمی آزادی او! - ناچار به زد و بند، رشوه‌دهی و ساخت و پاخت با عوامل متعدد بوده است؛ آیا غیر از این است؟!. اگر چنین است - که به یقین چنین است - این عده چه کسانی هستند؟! و در دستگاه قضایی که باید حامی مظلومان باشد چه می کنند؟!.»
«کیهان» پس از این بلافاصله چون همیشه ردپای بیگانگان را در این ماجرا جست‌وجو نموده و البته که خیلی زود هم ردپا را پیدا کرده بود:
«آیا بدنام کردن نظام، آن‌هم در شرایطی که موفقیت‌های حیرت‌انگیز آن، خشم دشمنان بیرونی را برانگیخته است، یکی از اهداف باند مورد اشاره نبوده است؟ و آیا در پی‌گیری ماجرا نباید ردپای بیگانگان نیز مورد توجّه قرار گیرد؟!»
در بخش پایانی این نوشته جایی که بعضی از مسئولان محترم؟؟ دستگاه قضایی به هوس‌بازی و خوش‌گذرانی و «لم دادن» به جای انجام کار مردم متهم می‌شوند، کدهای گنگی شفافیت افشاگری را تکمیل می‌کرد:
«کاش برخی از مسئولان محترم دستگاه قضایی به جای آن که گذران اوقات فراغت خود - که متاسفانه خیلی هم زیاد هست! - به نقاط خوش آب و هوای کشور رفته و در خانه‌های اشرافی کلان سرمایه‌داران جا خوش کنند، بخشی از وقت خود - بخوانید وقت متعلق به ملّت- را نیز صرف رسیدگی به امور قضایی بر زمین‌مانده مردم و بررسی هویت برخی از مدیران این دستگاه می‌کردند ـ البته به‌عنوان وظیفه خویش نه منّت به مردم. مثلاً؛ چرا تعطیلات نوروزی را در باغ رویایی! و چندده‌هکتاری آقای «الف - الف» در منطقه خوش آب و هوای شمال سپری کرده و در ویلاهای آن‌چنانی و اشرافی این کلان سرمایه‌دار لم داده‌اند؟ که خدای نخواسته مجبور باشند بهای این «لم‌دادن»ها را از کیسه ملت هزینه کنند؟!».
درست یک‌سال از این نوشته البته شفاف و سراسر اتهام روزنامه محترم «کیهان» و آقای «حسین شریعتمداری» بر علیه بعضی از عالی‌مقامان در دستگاه قضایی می‌گذرد، و همه به خوبی آگاهند که طی یک‌سال گذشته کوچکترین اتفاقی در دستگاه قضایی کشور به وقوع نپیوسته که کمترین سندی دال بر اثبات ادعای سال گذشته «کیهان » باشد الا اینکه ریس وقت قوه قضا از «قوه قضاییه» به «شورای نگهبان» رفته است و آقای «شهرام جزایری» کماکان در زندان به سر می‌برند.
اما با فرض صحت تمام ادعاهای «کیهان » و آقای «شریعتمداری» نکته جالب توجه و در عین شرم‌آور آنست که، بحث وجود فساد در اغلب سازمان‌های کشوری و از جمله سازمان قضای ایران، با توجه به وجود سیستم فاقد نظارتی که «کیهان»نشینان بزرگ‌ترین مدافعان چنان سیستمی می‌باشند، امری است که بارها و بارها مورد اعتراف و اعتراض اغلب کارشناسان و متخصصان امر سیاست و اجرا و قضا قرار گرفته و طرح چنین اعتراضات و واقعیت‌هایی، از طرف کیهانیان و اصول‌گرایان اتهام ارتداد و تقاضای اشد مجازات را به دنبال داشته است.
«کیهان»ییان به خوبی به یاد دارند که آقای «شاهرودی» در اولین روزهای جلوس بر صندلی ریاست، دستگاه قضایی ایران را به «مخروبه‌ای» تشبیه کرد. این گفته آقای «شاهرودی» که امیدواری بسیاری را در دل کارشناسان امر ایجاد نموده و یک‌صدا بر آن بودند که «جانا سخن از زبان ما می‌گویی»؛ آن‌زمان با سکوت معنی‌دار «کیهان» برگزار شد.
و ما البته باید به سادگی عبور کنیم از اینکه یک‌سال پس از نوشتن آن یادداشت «قوه قضاییه» هم هیچ تمایلی به اعتراض، شکایت، یا پاسخ‌گویی به آن یادداشت از خود بروز نداد.
به‌را ستی باید از شریعتمداری و کیهان پرسید: این‌جا چه خبر است؟
