خلاقیت در تکریم ارباب خدمت

به بهانه روز خبرنگار
یکی از نشانه‌های برجسته عقب‌ماندگی یک کشور این ‌است که مناسبتی یا برنامه‌ای در آن کشور در تمام نقاط به یک شکل برگزار شود. یعنی همه از روی دست هم کپی یا تقلب کنند.

مثلا تصور کنید به مناسبت روز درخت‌کاری، شهردار «نانت» با رئیس پلیس این شهر بروند در یک پارک عمومی نهالی با کمک هم غرس کنند و روزنامه‌های‌ آن شهر هم عکس و خبر از آن مراسم پوشش دهند و تمام.

در «پاریس» هم به همین مناسبت، اتفاق مشابهی بیفتد. یعنی شهردار پاریس و ریس پلیس و نماینده فرهنگ شهر، با هم بروند پارک عمومی و داستان غرس نهال و پوشش رسانه‌ای انجام شود و تمام.

«مارسی» و «استراسبورگ» و… هم به این مناسبت، همین برنامه را با اندک تفاوتی داشته باشند.
این یکی از بارز و برجسته‌ترین نشانه‌های عقب‌ماندگی یک کشور است.

فرانسه اما کشور عقب‌‌مانده‌ای نیست. سهل است فرانسه کشور توسعه‌یافته و مدرنی هم هست و جزء ۱۰ کشور اول دنیا هم محسوب و طبقه‌بندی می‌شود. به خاطر این‌که مثلا به مناسبت روز خبرنگار در این کشور، اگر ریس اداره ارشاد «استراسبورک» برنامه سخن‌رانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه این شهر را برای نکوداشت خبرنگاران شهر در برنامه کار خود قرار داده، ریس اداره ارشاد «مونپلیه» برنامه اهدا ۱۰ قطعه زمین در منطقه آبرومندی، به ۱۰ خبرنگار شهر را برنامه‌ریزی کرده و البته هزینه این زمین‌ها را اسپانسر یا حمایت‌کنند‌های خصوصی و نه دولتی قبول کرده‌اند.

در همین حال به مناسبت روز خبرنگار در فرانسه، شهردار «پاریس» نیز در این روز اداره امور شهر را به‌شکل سمبلیک با هماهنگی سایر نهاد‌ها و ارگان‌ها و به درخواست ریس ارشاد آن شهر، به خبرنگاران سپرده و با این کار ابزار نظارت بر کار مسؤلین که عمده‌ترین کار رسانه و خبرنگاران هست را تسهیل و به عنوان طرحی برای این روز و به منظور تقدیر از زحمات خبرنگاران انتخاب و برنامه‌ریزی کرده است.

سایر شهر‌ها و سایر مسؤلین ارشاد‌ها هم مستقل و آزاد موظف شده‌اند که به این مناسبت برنامه‌ای را با خلاقیت و کمک مشاوران خود تهیه، تنظیم و اجرا کنند.

با این وصف فرانسویان یک کشور و یک روز خبرنگار، و به تعداد مسؤلین ارشاد شهرهای آن کشور، خلاقیت، نوآوری، جاذبه، برنامه و موفقیت دارند، و به میزان همه این برنامه‌ها هم، به توسعه نزدیک‌تر یا به قولی توسعه‌یافته‌ترند.

با این شاخص نگاهی به خودمان بیاندازیم که برای تکریم یک صنف، یا بزرگ‌داشت یک روز، یا نکوداشت یک جمعیت، تا چه اندازه نگاه‌مان به شهر مجاور و برنامه ریس پیشین و توصیه‌های سایر مقامات و … است تا یک کشور باشیم و صاحب بیش از ۳۰ استان و دست‌کم ۳۰۰ شهرستان و به تناسب آن‌ها ریس اداره ارشاد یا اداره منابع طبیعی، یا اداره پلیس و … و برای همه روزهای مخصوص و ویژه هم تنها یک برنامه داریم که نه‌تنها خلاقیت و تفکر مسؤلین مربوط در پدید‌آمدن آمدن آن نقشی نداشته، بلکه از پی چندین سال اجرا و تکرار، کم‌ترین تغییر و تحولی هم در آن ایجاد نشده است.

این یعنی کورکردن سرچشمه خلاقیت مدیران و برهمین سیاق مشاوران و کارمندان و در نهایت نمره منفی صفر برای خلاقیت در نگاه کلان در کل برنامه‌ها در کشور و به همان میزان دور شدن از توسعه و درجازدن بدون تحرک.

خدمات رایگان دو اداره دولتی برای یک موسسه خصوصی

وب‌سایت کاشان نیوز در خبری که به نقل از روابط عمومی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشان گزارش شده، خبر از برگزاری مراسمی داده که در آن از مجموعه شعر یک شاعر جوان اهل آران و بیدگل در کاشان رونمایی شده و مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرد.

در خبر اشاره شده که این برنامه با هم‌کاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشان و آران و بیدگل و در محل فروشگاه ساربوک کاشان برگزار می‌شود.
خیلی هم عالی و جای مسرت است که دو اداره ارشاد در حمایت از یک شاعر جوان دست‌به‌دست هم داده و مشترکا برنامه‌ای ترتیب داده‌اند تا اثر یک شاعر یا نویسنده جوان مورد رونمایی، نقد و بررسی و نهایتا حمایت قرار بگیرد. از این منظر باید به مسؤلین دو اداره دست‌مریزاد گفت و از این اقدام آن‌ها تقدیر وسپاس‌گزاری کرد.

 اما ایراد این اقدام آنست که این برنامه و این اتفاق در یک موسسه اقتصادی خصوصی که برحسب اتفاق کارش فروش کتاب است انجام می‌شود و اقدام این دو اداره محترم که دولتی محسوب می‌شوند و نباید امکانات آن‌ها که متعلق به عموم است در خدمت افراد یا بنگاه‌های خصوصی قرار بگیرد، ناخواسته در خدمت این بنگاه قرار گرفته و کار تبلیغ برای آن بنگاه را به رایگان انجام داده است.

این اقدام خلاف قانون است و اداره‌های محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشان و آران و بیدگل حق چنین کاری را نداشته‌اند.

اگر این مراسم در مرکزی متعلق به یکی از دو اداره یادشده انجام می‌شد، ابدا ایراد و اشکالی نداشت و در راستای خدمات و وظایف ذاتی آن اداره هم محسوب می‌شد و شایسته تقدیر هم بود. چنان‌چه در ابتدای نوشته اشاره شد که اصل کار، کنشی نیکو و درخور سپاس و امنتان است.

البته شاید و حتما عنوان خواهد شد که بنگاه خصوصی یادشده (موسسه ساربوک کاشان) خود داوطلب برگزاری این مراسم در مکان اختصاصی متعلق به خودش بوده و این اولین مورد نیست و مسبوق به سابقه است و هدف بانیان این بنگاه، پیش از آن‌که اقتصادی باشد، فرهنگی و در راستای هدف اصلی بنگاه است و در قبال برگزاری این برنامه و برنامه‌های مشابه، نه‌تنها پولی نگرفته، که متحمل هزینه هم شده است.

 شاید این پاسخ درست باشد ــ‌ که البته قریب به یقین درست هم هست ــ اما شکل اتفاق و نتیجه مترتب برآن که با قصد مثبت انجام گرفته، نمی‌تواند توجیه کننده تخلف قانونی صورت گرفته در این برنامه توسط دو اداره باشد، که نا‌خواسته با این شیوه همکاری، مرتکب تخلف شده‌اند.
می‌شد این برنامه به‌طور کامل توسط موسسه ساربوک کاشان و بدون دخالت ارشاد آران و بیدگل و کاشان انجام شود، یا توسط دو اداره و در مکانی دیگر. در هریک از این دو صورت برنامه اجرا شده، نتیجه و هدف برنامه یکی بود با این تفاوت که هیچ تخلفی صورت نگرفته بود.
 این نوشته در کاشان نیوز این‌جا

دلیل بیل

ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ «ﻓﺨﺮ ﺭﺍﺯﯼ» ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺣﺪﺍﻧﯿﺖ ﺧدا ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺧﻠﻒ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻃﻠﺒﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺗﺎ ﺭﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺳﻔﺮﯼ – ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺷﺪﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ - ﺑﻪ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺁﺑﯿﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ.
 ﻓﺨﺮ ﺭﺍﺯﯼ ﮐﻪ «ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻟﻤﺸﮑﮑﯿﻦ» ﻫﻢ ﻟﻘﺐ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﺯ ﺑﺲ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻣﯽﮐﺮﺩ، ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻃﻠﺒﻪﻫﺎ ﮔﻔﺖ: ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﻤﯽﺷﻮﯾﺪ؟ ﺍﻻﻥ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ، ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﯾﮑﯽ ﺍﺳﺖ.
 ﭘﺲ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻃﻠﺒﻪﻫﺎ ﺟﻠﻮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻋﻠﯿﮏ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ، ﺧﺪﺍ ﭼﻨﺪ ﺗﺎﺳﺖ؟ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ: ﯾﮑﯽ.
 ﻓﺨﺮ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭘﺪﺭﺟﺎﻥ، ﺩﻟﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﯿﺎﻭﺭﯼ؟
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺯﺍﺭﻉ ﺑﯽ‌ﺗﺄﻣﻞ رگ‌هاﯼ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺩﺭﺷﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺑﯿﻠﯽ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻓﺨﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮﺩ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽﺯﺩ: ﭘﺪﺭﺳﻮﺧﺘﻪ ﻻﻣﺬﻫﺐ، ﺩﻟﯿﻞ ﻫﻢ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ!
ﻓﺨﺮ ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺁن‌ها ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻟﯿﻞ ﺧﺪﺍ ﯾﮑﯽ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺎﯼ آن‌ها ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺮ ﻣﯽﺷﻤﺮﺩ. ﺁﻥ‌ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻃﻠﺒﻪﻫﺎ ﮔﻔﺖ: ﺁﺭﯼ، ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻟﯿﻞ ﻫﺴﺖ، ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﯾﮑﻤﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻗﻮی‌تر ﺍﺳﺖ. ﻋﻘﻼﯼ ﻗﻮﻡ ﺑﻌﺪﻫﺎ، ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺭﺍ - ﮐﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺗﻌﺒﺪﯼ ﺑﺎﺷﺪ ــ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ «ﺩﻟﯿﻞ ﺑﯿﻞ» ﺛﺒﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
 ‏ باستانی پاریزی ــ ﺣﻤﺎﺳﻪ ﮐﻮﯾﺮ، ﭼﺎﭖ ﭼﻬﺎﺭﻡ، ﺹ ۷۶۵ ‏

برای پوشش خطا، به عذر بدتر از گناه متوسل نشویم

تارنمای اینترنتی «علم فردا» که در حوزه الکترونیک و اینترنت فعال است، در آخرین پست خود که لحظاتی پیش منتشر کرد، فایل کِرَک (قفل‌شکن) نسخه نهایی ویندوز ۱۰ را منتشر کرد. کاری که اگر سایت‌های کاسب‌کار و کپی‌کار که توجهی به اخلاق به معنای عام و از منظری جزئی‌تر قواعد کپی‌رایت و حق مولف ندارند، انجام می‌دادند ــ که انجام می‌دهند ــ مورد سؤال و تعجب نبود، اما از این وب‌سایت که داعیه‌دار توجه به اخلاق حرفه‌ای و رعایت حق مولف است، بسیار عجیب و زشت است.

از زشت‌بودن این کار در نگاه عام که بگذریم، عذر بد‌تر از گناهی است که این سایت برای این رفتار خلاف قانون و قاعده و اخلاق خود آورده و مثلا خواسته اعلام کند که پایش را از گلیم قانون و اخلاق بیرون نگذاشته است.

 «علم فردا» نوشته است: «حقیقتا دوس نداریم در وب‌سایت علم فردا هیچ کرکی منتشر بشه چون واقعا به حقوق مولف اعتقاد داریم اما بنا به دو دلیل مهم مجبور شدم که این کرک ویندوز ۱۰ رو در اختیار شما دوستان عزیزم بذارم:
۱- امریکا و محتدانش هیچوقت به ما رحم نکردن!
شرکت‌های نرم‌افزاری آمریکایی (به اضافه متحدان و شرکای تجاری‌شون) خیلی از سرویس‌های رایگان‌شون رو بدون هیچ تعارفی و به طرز توهین‌آمیزی از ما دریغ کردن بنابراین چه دلیلی داره ما بخوایم به حقوق مولفین آمریکا احترام بذاریم؟!»

 به دلیل دوم این سایت کاری ندارم که فنی است و در حوصله بحث نیست، اما به همین دلیل اول نگاه کنیم که چه‌قدر کودکانه، حقیر و زشت است و آدمی را تا چه پایه می‌تواند بدون کم‌ترین نصیبی حقیر کند.

یکم: شرکت «مایکروسافت» منتشر‌کننده ویندوز، یک شرکت خصوصی متعلق به یک شهروند آمریکایی به نام «بیل گیتس» هست و ابدا ربطی به رحم نکردن آمریکا به ما ندارد. آن‌که ــ بر فرض صحت ــ به ما رحم نکرده، دولت ‌آمریکاست نه ملت و نه افراد و شخصیت‌های حقیقی یا حقوقی با ملیت آن کشور.

دوم: این آقای «بیل گیتس» که شرکت سخت‌افزاری و نرم‌افزاری «مایکروسافت» متلق به ایشان است، برحسب اتفاق یکی از مشفق و مهربان‌ترین سرمایه‌داران بزرگ جهان خصوصا نسبت به کودکان بی‌سرپرست و فقرای جهان است، به طوری‌که علاوه بر آن‌که در زمان حیات خود موسس بزرگ‌ترین بنیاد خیریه با بالا‌ترین میزان کمک به مستمندان بوده، تمام دارایی خود را پس از مرگ به طور کامل وقف کمک به نیازمندان جهان کرده و رسما هم اعلام کرده فرزندان از اموال وی نباید ارث ببرند.
 با این توصیف آدمی که «رحم» و شفقتش به دنیا ثابت شده نمی‌تواند نسبت به مردم ایران «بی‌رحم» باشد.

 سوم: با فرض آن‌که در اصل دولت آمریکا نسبت به ایران و جهان مهربان بود و همه ظلم‌ها از ناحیه همین مایکروسافت و همین آقای «گیتس» متوجه ما و دیگر نقاط دنیا بود، آیا به صرف این قاعده، دزدی ما از یک دزد یا ظالم یا ستم‌کار مجاز و کاری اخلاقی و درست است؟
به عبارت مشهور: آیا هدف وسیله را توجیه می‌کند؟

طراحی فایل‌های کرک و قفل‌شکن برای نرم‌افزارهایی که با قصد فروش از ابتدا با رمز و قفل طراحی می‌شوند و هنگام استفاده از آن باید رمز یا لایسنس آن‌ها را از مراکزی خاص خریداری کرد، در معارف شرعی و دینی تعبیری دارد که به آن «دزدی» می‌گویند.
 کمک به انتشار  این این فایل‌های سرقتی هم در حکم دزدی  و نشر رفتار خلاف اخلاق است.

شوربختانه باید گفت به غیر از وب‌سایت «علم فردا» از همین امروز و فردا تعداد قابل توجهی از سایت‌های واسطه بدون کم‌ترین توجیه اخلاقی و صرفا با توجیه اقتصادی و به منظور بالابردن تعداد مخاطب و کلیک و جذب آگهی و کاربر، اقدام به انتشار و آموزش دانلود فایل کرک نسخه نرم‌افزاری ویندوز ۱۰ می‌کنند که بر حسب قاعده باید برای دانلود قانونی آن هزینه پرداخت و لایسنس خرید.

اما‌ ای کاش وب‌سایت «علم فردا» هم مثل همه سایت‌های دیگر همین کار را بدون توجیه و بهانه انجام می‌داد و برای توجیه رفتار غیراخلاق خود به عذری بد‌تر از گناه متوسل نمی‌شد.

مرتبط:
همه حقوق متغلق به کپی‌کار است

چنار عباسعلی

 یکی از خدمت‌کاران اندرون مرتکب خلافی شده و از آن‌جا که دانست مورد خشم و بازخواست خانم خود قرار خواهد گرفت، شبان‌گاه فرار کرده در حضرت عبدالعظیم بست نشست.
چون این خبر به گوش شاه رسید سخت به رقت آمد و به بانوی کنیز فراری گفت تا از تقصیر وی درگذرد. آ‌ن‌گاه برای آن‌که اهل اندرون ملجأ و مأمنی نزدیک‌تر داشته باشند و هنگام ضرورت بدان پناه برند، در نهان به یکی از گیس‌سپیدان حرم دستور داد تا آواز دهد خواب‌نما شده و به وی گفته‌اند در پای چنار کهن‌سال که کنار مظهر قنات «مهر گرد» در اندرون واقع است، امام‌زاده‌ای به نام «عباسعلی» مدفون است.
گیس‌سفید گفته شاه را به کار بست و این خبر در اندرون انتشار یافت. اهل حرم شادی‌ها کردند و از شاه خواستند تا نرده‌ای دور درخت کشیده شود. شاه به نصب نرده امر کرد و آن‌را به رنگ سبز اندود کردند.
 از آن پس درخت مزبور به «چنار عباسعلی» معروف شد. زیارت‌نامه‌ای مخصوص به تنه آن آویختند و اطرافش شمع‌های نقره کوبیده هر شب شمع‌ها در آن افروختند.
رفته‌رفته چنار مزبور اهمیتی به‌سزا یافت و بستی محکم شد. اهل اندرون نذور خود را از قبیل حلوا و غیره در پای آن می‌پختند و بر تنه‌اش دخیل‌ها می‌بستند بدین‌گونه برای نیازمندان حرم‌سرا نقطه توجهی و پناه‌گاهی نزدیک بوجود آمد... .
یادداشت‌هایی از زندگانی خصوصی ناصرالدین‌شاه ــ دوستعلی‌خان معیرالممالک ــ نشر تاریخ

ایمان و نان

مردی از دیوانه‌ئی پرسید:
اسم اعظم خدا را می‌دانی؟
دیوانه گفت:
نام اعظم خدا نان است
اما این را جایی نمی‌توان گفت!
مرد گفت:
نادان شرم کن، چگونه نام اعظم خدا نان است؟
دیوانه گفت:
در قحطی نیشابور چهل شبانه‌روز می‌گشتم
نه هیچ جایی صدای اذان شنیدم
و نه درب هیچ مسجدی را باز دیدم
از آن‌جا بود که دانستم نام اعظم خدا و بنیاد دین و مایه اتحاد مردم نان است.
مصیب‌نامه ــ عطار نیشابوری

ضرورت توجه به امنیت از نگاهی کلان

با حادثه تاسف‌انگیز قتل دکتر «پیرزاده»، پرونده قتل‌های سریالی پزشکان در سال ۸۹ و حاشیه‌های مربوط به آن بار دیگر در خاطره افکار عمومی زنده شد.
سرنوشت پرونده قتل چند پزشک در آن زمان، و علت‌ها و دلایل روانشناختی و جامعه‌شناختی آن هیچ‌گاه مشخص و اعلام نشد.

در حاشیه خبر آن حوادث، سخن از طرحی ــ که خوشبختانه روی کاغذ ماند و امکان اجرا و عمل نیافت ــ به میان آمد که توصیه می‌کرد پزشکان برای دفاع از خود در برابر حوادث مشابه احتمالی، مجاز به همراه‌داشتن و استفاده از شوکر و گاز فلفل باشند. حتی زمانی برای ثبت‌نام پزشکان برای دریافت وسایل یادشده از دفاتر مشخصی در نیروی انتظامی هم اعلام شد.
این طرح که متاسفانه علاوه بر نیروی انتظامی، سازمان نظام پزشکی هم مدافع آن بود، با عدم استقبال جامعه پزشکی در همان مرحله طرح و اعلام ماند و امکان ادامه و اجرا پیدا نکرد.

این طرح ناشیانه که خلاء‌های قانونی و امنیتی بسیار زیاد داشت و مشخص بود که در صورت اجرا و عملی شدن، نه‌تنها کمکی به افزایش امنیت در جامعه پزشکی نمی‌کند، که ناخواسته ناامنی را به دیگر حوزه‌ها هم تسری می‌داد، صرفا نقش پاک‌کردن صورت مسئله به جای حل مشکل را داشت.

 با فرض وجود خطر، ناامنی فقط متوجه جماعت پزشک نبود و سایر افراد و شخصیت‌ها هم می‌توانستند به همان اندازه در معرض تهدید و ناامنی قرار داشته باشند و ناگفته پیداست که نمی‌شد برای امنیت همه شهروندان، نسخه مسلح کردن آن‌ها به وسایل دفاع شخصی از جمله شوکر و گاز فلفل یا اشک‌آور که ابزار اختصاصی پلیس برای تامین امنیت شهروندان جامعه و استفاده از آن فقط در مواقع اضطراری است، را پیچید.

حادثه قتل تاثر‌انگیز مرحوم دکتر «پیرژاده» بار دیگر لزوم توجه ویژه به مقوله امنیت از منظر کلان و مطالعه دقیق، جامعه‌شناسانه  و کارشناسی علل و عوامل حوادثی از این دست را یادآوری می‌‌کند.

شانه از زیر بار مسئولیت خالی کردن، انگشت اتهام را به سمت دیگری گرفتن، توپ را در زمین نهاد دیگر انداختن همه و همه حکم پاک‌کردن صورت مسئله به جای چاره‌اندیشی صحیح و مناسب برای حل مشکل و توجه ساختاری به مقوله «امنیت» است.
اگرچه در حادثه قتل دکتر «پیرزاده» قربانی یک پزشک است و از این منظر فعلا جامعه پزشکی داغدار و محل توجه است، اما ناامنی و خطر بالقوه می‌تواند همه جامعه را به یکسان تهدید کند.

 چاره‌اندیش عاجل نیاز ضروری جامعه است. تامین امنیت جامعه، تنها وظیفه یک نهاد و دو نهاد که در این مقوله مسؤلیت مستقیم دارند نیست، این مقوله به فراخور گسترگی حوزه، به چند مرجع و نهاد دیگر نیز ارتباط دارد. ضرورت بررسی موضوع و مطالعه شرایط موجود به دور از هیچان و در جوی عاری از احساسات و توجه کلان به زیرساخت‌های امنیتی، علاوه بر ارگان و نهادهای مسئول، توجه و عنایت بیش‌تر بعضی از نهادها در سطوح عالی نظام در قانون‌گذاری، اجرا و پیش‌گیری را هم طلب می‌کند.
 منتشرشده در روزنامه قانون این‌جا

مرتبط:
تجویز خشونت برای دفع خشونت