اینجا یک خبر کیهان را ببینید و قضاوت کنید

«درپی درج یادداشتی تحت عنوان «یاران را چه شد؟، سخنی با «محمدرضا شجریان» در تاریخ دهم تیرماه در صفحه ادب و هنر کیهان، تعدادی از اساتید برجسته موسیقی ایران در تماس تلفنی با کیهان از پشت پرده پروژه تخریبی دشمن در حوزه موسیقی خبر دادند.
یکی از خوانندگان برجسته موسیقی سنتی که نخواست نامش عنوان شود در این‌باره به کیهان گفت: پس از اعلام نتایج انتخابات تماس‌های مکرر تلفنی از سوی مجریان شبکه‌های ماهواره‌ای خارجی و برخی افراد در داخل داشتم و از من خواستند به نتایج اعلام شده انتخابات اعتراض کنم.
این استاد آواز ایرانی تصریح کرد: افرادی که به تحریک ما می‌پرداختند برای این‌که ما را بیشتر وادار به عکس‌العمل کنند، به محمدرضا شجریان اشاره می‌کردند و می‌گفتند آقای شجریان را ببینید که چگونه با صراحت به نتایج انتخابات اعتراض نمود و به رئیس صدا و سیما نامه نوشت!! این خواننده معروف در پاسخ به خبرنگاری که از انگلیس با وی تماس گرفته بود گفت: ما ایرانی مسلمان هستیم و مانند کسانی که با شما همکاری می‌کنند وطن فروش نیستیم.
یک خواننده دیگر نیز که در زمره برجستگان آواز ایرانی محسوب می‌شود به کیهان گفت: وقتی که تلویزیون یکی از آهنگ‌های مرا بر روی تصاویر حضور گسترده مردم در نماز جمعه هفته گذشته تهران پخش می‌کرد، تماس‌های پی‌درپی از داخل و خارج داشتم و از من می‌پرسیدند که چرا به صدا و سیما اعتراض نمی‌کنید؟ مگر شما از استاد شجریان کمتر هستید؟!
یکی دیگر از اساتید موسیقی هم می‌گفت که تماس‌های تلفنی به شماره منزل و موبایلم برای اعتراض به نتایج انتخابات آن‌قدر زیاد بود که تا چند روز گوشی تلفن همراهم را خاموش کردم.
یک آهنگ‌ساز پیش‌کسوت موسیقی ایرانی نیز در تماس با کیهان ضمن اشاره به این تماس‌ها، افراد تماس گیرنده با هنرمندان موسیقی را برخی شبکه‌های ماهواره‌ای ضد انقلاب، تعدادی از خبرنگاران و سردبیران روزنامه‌های زنجیره‌ای مدعی اصلاح‌طلبی و برخی چهره‌های با نفوذ در جبهه اصلاحات عنوان می‌کند. با این حال باید اذعان داشت که پای‌بندی و تعهد بسیاری از اساتید موسیقی ایران به میهن اسلامی با توجه به نقدهای جدی که به متولیان موسیقی کشور وارد است، و چاپ به موقع یادداشت کیهان خطاب به محمدرضا شجریان در همسوشدن وی با جریان‌های برانداز و ضد انقلاب آن سوی مرز‌ها سبب خنثی شدن ترفند دشمن در حوزه موسیقی و ناکام ماندن آنان از سوءاستفاده از هنرمندان پاک و بی‌غل و غش این حوزه گردیده است.
گفتنی است که محمدرضا شجریان در جریان آشوب‌های اخیر علیرغم نامه به رئیس صدا و سیما برای عدم پخش آثارش از رسانه ملی، با بی‌بی سی فارسی هم به گفت‌و‌گو پرداخت و مردم را از نتایج انتخابات اخیر ریاست جمهوری در بهت و حیرت خواند. مصاحبه کوتاه شجریان با بی‌بی سی در‌‌ همان ایام و به مدت چند روز و هر نیم ساعت یک بار از رسانه استعمار پیر پخش می‌شد و هم اینک نیز این گفت‌و‌گو در سایت فارسی بی‌بی سی قرار دارد. شجریان در این مدت به مهره مناسب اجنبی و استعمارگر پیر مبدل گردید که ماموریت اهداف پشت پرده دولت انگلیس را در جامعه موسیقایی ایران به انجام رساند. این در حالی است که بسیاری از اساتید برجسته موسیقی حاضر به وطن فروشی نشدند.» (+)
×××
این نوع خبر‌نویسی از زمان مدیریت آقای «شریعتمداری» در کیهان تاکنون مختص او بود. اما در چند ماه اخیر ظاهرا این‌که ادعا کنی «اسنادش موجود است» یا «نخواست نامش فاش شود» و ... به یک اپیدمی فراگیر در بین کیهانیان و دولت‌مردان فعلی کشور تبدیل شده است.
نوع اخیر این ادعا‌ها اغلب از بی‌صداقتی است. چه این‌که پس از روشدن سند متوجه می‌شوی که، ‌ آقای «تونی بلر» نخست‌وزیر انگلیس به یک مقام نا‌شناس در وزارت امور خارجه تنزل پیدا می‌کند و متن عذرخواهی هم تبدیل به یک متن مرسوم دیپلماتیک می‌شود و ... و مثلا در مورد اخیر اساتید بزرگ موسیقی آدم‌های «بزن زیرش» روحوضی‌خوان چاله میدونی از آب در می‌آیند و ... الخ.
و در مورد دیگر این ادعا به فرض راست بودن از دو چیز حکایت می‌کند: یا خبر صحیح است و در صورتی که قرار است مردم هم اصل و فرع خبر را بدانند به سکرات عدم صحت مبتلا می‌شود.

مثلا فرض بگیرید استاد بزرگ موسیقی در خبر فوق آقای «افتخاری» باشد که قبول کرده است تشویقی بشود و پشتوانه خبر باشد به شرط آن‌که «نامش فاش نشود» یا کما فی‌السابق؛ مردم هنوز و همیشه نامحرمند.

چه کسی رای مرا جا بجا کرد؟

(«اسعد» پنبه را گرفت و در گوش گذارد، و براى طواف به مسجدالحرام آمد، و مشغول طواف شد، و (دور اول) نگاه عمیقى به پیغمبر اسلام افکند که اطراف اورا مانند تشنگانى که دور چشمه (آب زندگانى) جمع شوند گرفته بودند، و با دقت به سخنانش گوش مىی‌دادند در (دور دوم) طاقت نیاورد، با خود گفت: این چه کار احمقانه‏‌اى است که من گوش خود را ببندم و از چنین جریان مهمى که در مکه مى‌گذرد بى خبر باشم؟ این پنبه را باید از گوش خود بیرون کنم ببینم چه خبر است؟ این را گفت و پنبه را با خشم و نفرت از گوش به‌در آورد و بیرون انداخته و با روى گشاده خدمت پیغمبر آمد.
ــ محمّد! بگو ببینم ما را به چه چیز دعوت مى‏‌کنى؟
به سوى خداوند یگانه یکتا، و این‌که من فرستاده او هستم ...)
 «قرآن و آخرین پیامبر، صفحه ۸۶»

طرفداران و رای‌دهندگان به آقای دکتر «محمود احمدی‌نژاد» را چند گروه تشکیل می‌دهند:
الف: آن‌هایی که از اولین روزهای ریاست‌جمهوری و یا حتی قبل از آن، آقای احمدی‌نژاد را در قامت انسانی از جنس خودشان دیده‌اند. (احمدی‌نژادی که لباس رفت‌گران شهرداری را با افتخار می‌پوشد، بر سر سفره روستاییان می‌نشیند و از غذای آن‌ها تناول می‌نماید، لباس‌های محلی مناطق را می‌پوشد، کمتر لباس رسمی می‌پوشد، خانه‌اش یک خانه ساده است و جکوزی ندارد، و ...).

 ب: طیف وسیعی از مردمی که برای اولین‌بار در دولت آقای «احمدی‌نژاد» از دولت سهم نقدی (سهام عدالت) دریافت نمودند.

 ج: آن‌هایی که در سفر‌های استانی نامه نوشتند و در جواب، پاکت‌های حاوی تراول‌چک دریافت نمودند.

د: آن‌هایی که احساس می‌کردند در طول ۳۰سال گذشته مجموعه نظام و خصوصا شخص و مجموعه منتسب به آقای «هاشمی رفسنجانی» حقوق مادی و اقتصادیشان را صرف خوش‌گذرانی خانوادگی و جناحی نموده، و تنها کسی که مرد برخورد با این طیف فاسد است، آقای «احمدی‌نژاد» است.

 و: مجموعه‌ای از نیروهای تحصیل‌کرده جوان آماده به کار در پست‌های حساس کشوری.

 ز: مجموعه‌ای از سیاسیون باسابقه و اصول‌گرا که جامه اصول‌گرایی را فقط زیبنده قامت آقای «احمدی‌نژاد» می‌دانستند. و افراد دیگری که طیف گسترده‌ای را نمایندگی نمی‌کردند.

در مورد اکثر موارد یادشده می‌توانید به برنامه‌های تبلیغی آقای «احمدی‌نژاد» مراجعه نمایید. اما سوال بزرگ این‌جاست که کدام عقل سالمی باور می‌کند در کشور ایران از جمعیت هفتاد میلیونی کسی دوست نداشته باشد آدمی که هم‌رنگ خودش باشد بر او حکومت کند؟ و یا از پول و سهم نقدی یا غیر قدی خوشش نیاید؟ یا از مبارزه با مفاسد اقتصادی ناراحت باشد؟ و ... .

طیف بسیار کمی از مردم ایران، از جمعیت فوق در یک خواب‌زدگی داوطلبانه حاضر نشدند پنبه‌ها را از گوش در آورند و در انتخابات خرداد ۸۸ با توجه به فقر شدید خبری و پوشش فوق‌العاده شدید خبری شخصیت و اخبار آقای «احمدی‌نژاد» به او رای دادند.

اما جمعیت قابل توجه و کثیر دیگری علی‌رغم پوشش صادقانه اخبار اما از آن‌جا که پنبه‌ای در گوش و مویی در چشم‌شان نبود، درک کردند که آقای «احمدی‌نژاد» آنی که ادعا می‌کند نیست و به او رای ندادند و تمام تقاضای صیانت از آراءشان برای آن بود که «میرحسین موسوی» را واجد اکثر شرایط فوق می‌دانستند. به او رای داده بودند و سرنوشت رای خود را جست‌وجو می‌کردند.

دوستی به منزل یکی از بستگانم که همگی به آقای «احمدی‌نژاد» رای داده‌اند و اتفاقا از اصول‌گرایان سفت و سخت هم هستند زنگ زده و با طرح مسئله حمایت آقای «مشایی» از اسراییل سوال می‌کند که جواب‌شان در این مورد مغایر با اصول‌گرایی چیست؟
جواب می‌دهند «مشایی» چه ربطی به «احمدی‌نژاد» دارد؟
 دوستم سوال می‌کند: فارغ از این‌که او معاون آقای ریس است و ربط مستقیم پاسخ‌گویی دارد، اما آقا پدر زن پسر آقای ریس است،
 جواب می‌دهند: آقا شما حتما خبر ندارید که پسر بزرگ آقای «احمدی‌نژاد» ۱۸ سال دارد و هنوز ازدواج نکرده!!!!!!!!

 دقت نمودید معنی فقر خبر یعنی چه؟ پس از آن‌همه سروصدا یک خانواده اصول‌گرا آن‌قدر از دنیا بی‌خبرند که هیچ خبری در مورد ماجرای آقای مشایی و داماد او ندارند.

«اسعدبن زراره» پنبه‌ها را زود درآورد و نجات یافت.
رای مرا آنانی جابه‌جا کردند که پنبه‌ها را هنوز هم محکم در گوش دارند.

پروژه اعتراف

در شرایطی که طبق تبصره (۱) ماده (۱۸۸) قانون آیین دادرسی در امور کیفری، انتشار گزارش محاکمات علنی دادگاه در رسانه‌های گروهی قبل از قطعی‌شدن حکم ممنوع است، اما رسانه‌ ملی طی روزهای اخیر اقدام به پخش لحظه به لحظه اعترافات به‌اصطلاح خراب‌کاران روزهای اخیر نموده‌است.

این در حالی است که هنوز هیچ دادگاهی محکومیت افراد فوق را تایید نکرده و بعید است در چنین شرایطی با توجه به حجم وسیع دستگیری‌های گسترده در سراسر کشور، چنین فرصت سریعی برای قوه قضاییه برای صدور حکم وجود داشته باشد.

در چنین شرایط بی‌قانونی، نگران‌کننده‌ترین خبر برای علاقه‌مندان به اصلاحات و رای‌دهندگان به «موسوی» اعلام خبر انتساب «سعید مرتضوی» دادستان عمومی و انقلاب تهران برای رسیدگی و قضاوت به پرونده بازداشت‌های اعتراضات اخیر بود.
 
«سعید مرتضوی» در بین نخبگان و روشنفکران به مسول پروژه «اعتراف‌سازی» مشهور است و این بزرگ‌ترین مایه نگرانی برای آنانیست که احتمالا همسر، برادر، فرزند، یا وابسته‌ای از آنان در روزهای اخیر بازداشت شده باشد.

در حالی که هنوز جوهر اعلام این نگرانی در سطح وسیعی، از دیروز در سایت‌ها و وبلاگ‌ها خوش نشده بود، صبح امروز روزنامه «کیهان» در تیتر درشتی اعترافات تکان‌دهنده یک عضو ارشد «سازمان مجاهدین» و از اعضای ستاد مرکزی «میرحسین موسوی» را منتشر کرد تا مهر تاییدی باشد بر نگرانی‌های موجود.

اما سوال بزرگ این‌جاست: آیا اتاق فکر «اعتراف‌سازی» از پرونده‌های متعدد طراحی شده تا کنون طرفی بسته است؟
و آیا تا کنون به غیر از عوام بی‌سواد، این جریان توانسته است مخاطب اندکی را برای دروغ‌های خود در بین نخبگان جامعه پیدا کند؟

پروژه «اعتراف‌سازی» آغاز شده و این‌ها از نتایج سحر آن است اما آیا صبح دولتی این‌بار هم در انتظارشان خواهد بود؟

ریس‌جمهور دهم کیست؟

امروز وارد پانزدهمین روز پس از برگزاری دهمین انتخابات ریاست‌جمهوری اسلامی ایران شدیم ولی هنوز تمام کشور به نوعی در تب‌وتاب انتخابات و حقایق تلخ بعد از آن قرار دارند.
 برای اولین‌بار ـ با نظر به تعداد فوق‌العاده کم تبریک‌ها به برنده دهمین انتخاب ـ می‌توان گفت؛ هنوز مراجع رسمی بین‌المللی و کشورهای خارجی انتخابات اخیر ایران را به رسمیت نشناخته‌اند.
 از طرفی تاخیر بیش از پیش قم در اعلام تبریک که تاکنون هم به قوت خود باقی است، عدم رسمیت داخلی را تایید می‌نماید.
دو کاندیدای این انتخاب به نتیجه و آن‌چه رسما به عنوان نتیجه اعلام شده، به‌شدت تمام معترض می‌باشند.
 رد و تایید اخبار مربوط به بازپس‌گیری شکایت دیگر کاندیدای بازنده انتخابات هم به نوعی اعلام می‌کند، در شرایط فعلی ظاهرا طیف وسیعی از نیروهای نظام در کنار جمعیتی غالب از مردم کشور به انتخابات، سلامت برگزاری، و نتایج آن به دیده تردید می‌نگرند.
 حق با کیست؟
حقیقت آ‌‌‌‌‌نست که با فرض قبول سلامت کامل برگزاری انتخابات و نتیجه اعلام شده، با توجه به رفتار غیر‌اخلاقی ریس‌جمهور نهم و منتخب دهم در تبلیغات انتخاباتی و فرافکنی در قبول انتقادات شفاف و روشن مطرح‌شده توسط نخبگان و اتهام‌زنی به بعضی از رجال بزرگ و استوانه‌های اصیل نظام و اتکا به اتهاماتی که در هیچ دادگاهی ثابت نشده و پس از انتخابات نیز توسط رهبری نظام تقبیح شد و ... صلاحیت شخص آقای دکتر «محموداحمدی‌نژاد» بیش از پیش زیر سوال است، و با توجه به این‌که اکثر آرا نام‌برده به دلیل‌‌ همان رفتار سوء وی به سمت او سرازیر شده، ظاهرا با نگاه شرعی نیز حرمتی برای این رای می‌توان متصور بود.

با چنین شرایطی آیا به راحتی می‌توان سکان امور اجرایی کشور را به آسانی به آقای «احمدی‌نژاد» سپرد؟ و آیا می‌توان از این‌همه وقت، هزینه و ... گذشت و سرنوشت دیگری برای این اتفاق و انتخاب بزرگ تصور کرد؟
علی المدبر فتامل

مناظره

زبان مور به آصف دراز گشت و ...
نقل است که سقراط به لحاظ چهره آدم زشتی بوده است. لب‌های کلفت، گونه‌های برآمده، چشم‌های گود‌افتاده و ... .
 روزی سوفسطاییان یونان هم‌قسم می‌شوند بهانه به دست سقراط ندهند بلکه از این راه برای یک‌بار به‌زعم خود در برابر او پیروز شوند. و تصمیم می‌گیرند که در مواجهه با سقراط سکوت پیشه کنند. از آن‌رو که این حکیم بزرگ سوژه بحث‌های خود را از گفت‌وگو و حرف‌های طرف مقابل خود می‌گرفته است.

سقراط وارد، و وقتی متوجه ترفند سکوت می‌شود، به یک‌باره ادعا می‌کند: من زیبا‌ترین آدم یونان هستم. خنده همگی همراه با عصبانیت از این ادعا و تلاش برای رد این ادعا نقشه سکوت را نقش بر آب می‌کند.

 حاصل مباحث آن‌روز سقراط و طرف مقابل یکی از مهم‌ترین مباحت فلسفی «زیبایی‌شناسی هنر»، را پایه‌گذاری و تعریف نمود.

مناظره دی‌شب دکتر «محمود احمدی‌نژاد» رییس‌جمهور فعلی ایران با مهندس «میرحسین موسوی» از جهات عدیده‌ای با مناظره سقراط شباهت داشت.

اگرچه آقای دکتر «احمدی‌نژاد» را با سقراط حکیم مقایسه‌کردن، خطای بزرگ و جفای به حکمت و اخلاق است، اما از آ‌ن‌جا که در مناظره شب گذشته آقای «احمدی‌نژاد» شروع‌کننده بود و سعی نمود با ترفندهای غیراخلاقی: دروغ، تهمت، بزرگ‌نمایی، مغلطه، سیاه‌نمایی، آبروریزی، و ... بزرگ‌مرد سال‌های «سکوت» را به واکنش مشابه وادار و نهایتا بهره‌برداری سوء نماید، جایگاه سقراط در شروع بحث به او تعلق می‌گیرد، اما با این تفاوت اساسی که سقراط به تمام اصول اخلاقی در مناظره و مباحثه و زندگی پای‌بند بود و آقای «احمدی‌نژاد» به هیچ چیز در هیچ جایی پای‌بند نیست.

مناظره دی‌شب مناظره بین «اخلاق» و بی‌شرفی بود و نیک پیداست سکوت شایسته و تامل‌برانگیز مهندس موسوی در برابر تمام اتهامات ضد و نقیض آقای احمدی‌نژاد برد بیش از پیش اخلاق و سقوط و باخت همیشگی بی‌شرفی بود که آمده بود آخرین تیرهای ترکش خود را‌‌ رها کند که: الغریق یتشبث به‌کل حشیش.

مناظره دی‌شب بدون‌شک پایه‌گذار یک مبحث زیبا‌شناختی جدید در سیاست، اخلاق، فرهنگ و تمدن خواهد بود و تاریخ نام «میرحسین موسوی» را به‌عنوان سقراط دیگری در هنر و زیبایی‌شناسی ثبت خواهد نمود.

آقای احمدی‌نژاد! بانو «رهنورد» از پیش‌کسوتان عرصه علم، سیاست، اخلاق، هنر و مبارزه در این کشور است. به کاهدان زدید! یاحق

خواب خوش

اوایل کار دولت نهم، عکسی از تعدادی از دانشجویان پیرو خط امام در اشغال سفارت آمریکا به‌دست یک خبرنگار خارجی رو شد که شباهت فوق‌العاده دکتر «محمد اصغری»، نماینده سابق مجلس به دکتر «محمود احمدی‌نژاد» باعث یک جنجال سیاسی بر علیه کشور ایران شد که:‌ ای داد و بی‌داد ریس‌جمهور ایران کسی شده است که در اشغال سفارت ما دست داشته است.

 «ابراهیم نبوی» آن‌روز‌ها به طنز نوشت: آن‌چیزی که جنجال‌آفرین را به اشتباه انداخته، چهره، لباس و آرایش امروز آقای «احمدی‌نژاد» است. چه این‌که در آن‌روز همه این نوع ریش و لباس و آرایش را داشتند ولی همه عوض شدند، الا ریس‌جمهور دولت نهم ایران که نه‌تنها در چهره و لباس (کاپشنی که باید کم‌کم موزه ملی مردم‌شناسی ایران جایی برای آن مهیا کند) بلکه هم‌چنان‌که در رفتار مدیریتی وی در چهار سال گذشته شاهد بودیم حتی در تفکرات هم‌‌ همان آدم ۳۰سال پیش است.

وزیر بازرگانی دولت نهم دیروز در یک اجتماع سخنان خنده‌داری گفت و روزنامه «ایران» که از اموال عمومی استفاده می‌کند و حق جانب‌داری از کاندیدای خاصی را ندارد، طبق معمول و به صراحت تبدیل به بلندگوی تبلیغاتی دکتر «احمدی‌نژاد» شده، و سخنان وزیر بازرگانی را در صفحه اصلی منتشر کرد.

آقای وزیر در بخش قابل‌توجهی از سخنان خود به تلویح مهندس «میرحسین موسوی» و حامیان او را با این جمله زیر سوال برد که: می‌خواهند کشور را به مدل ۲۰سال پیش برگردانند.

 «محسن مخملباف» در نامه زیبایی که در حمایت از «میرحسین موسوی» نوشت، اشاره کرد که: همه می‌گویند میرحسین ۲۰سال پیش چنین بوده چنان بوده، آقا! بیست سال پیش من و شما هم این‌ که امروز هستیم نبودیم «میر حسین» هم امروز آنی که بیست سال پیش بود نیست.

اقای وزیر! هم به قول آقای «مخملباف» هم به قول آقای «نبوی» هم به شهادت رفتارهای آقای احمدی‌نژاد همه مردم تغییر کرده‌اند و تغییر می‌کنند الا آقای احمدی‌نژاد و روزنامه «کیهان» و «ایران» که فکر می‌کنند هنوز زمان جنگ است. اما شرمنده! ملت ایران تفکرات دقیانوس را به نانی هم نمی‌خرند. می‌خواهند تغییر کنند پولتان ارزش ندارد.

کتیبه

کتیبه «عنایتی» را در ویژه‌نامه فرهنگیان حامی «میرحسین» خواندم. «فریاد» رسای «اخوان ثالث» پس از سال‌ها از کتیبه به گوش رسید. با خود قراری گذاشتم که به قول استادم «عنایتی» لالمونی را پس بدهم.
جالب است در کاشان ما به سکوت می‌گویند «لالمونی» و برای ادای آن از مصدر «گرفتن» استفاده می‌کنند. پس بی‌دلیل نخواهد بود که من وقتی می‌خواهم مشیی غیر از سکوت پیش بگیرم بگویم: لالمونی گرفته پس می‌دهم.

در اولین ملاقات دوستان ما با اعضای شورای مرکزی ستاد اصلاح‌طلبان حامی «میرحسین موسوی» در کاشان تمام تلاش ما برای جور کردن حداقل ۲۰نفر به ناکامی انجامید و دوستم آقای «وحید محمد‌زاده» در توجیه نیامدن دوستان گفت: دوره آقای خاتمی موجی ناخودآگاه ما را برای ستاد‌ها هدایت می‌کرد، اما امروز در نبود این موج هر کس برای نیامدن خودآگاه دنبال بهانه می‌گردد. اما برای همه ما غیرقابل‌باور بود که این موج بسیار زود‌تر از دوره آقای خاتمی فراهم شود تا همه ما شاهد باشیم هنگام افتتاح ستاد مرکزی اصلاح‌طلبان حامی «میرحسین موسوی» در کاشان از لحظات ابتدایی شروع مراسم جا برای نشستن و از چند لحظه بعد جا برای ایستادن نبود.
 این در حالی بود که عده زیادی ا ز طرفداران برای شنیدن سخنان «میرحسین» که مستقیما از شبکه ۱سیما پخش می‌شد به ستاد نیامده بودند و خبر نداشتند که ستاد پیش‌بینی لازم را برای پخش مستقیم سخنرانی فراهم کرده است.

یادم می‌آید سه یا چهار روز مانده به دوم خرداد ۷۶روزنامه «سلام» تنها رسانه حامی آقای «خاتمی» در آ‌نروز‌ها نوشت: موج جدید حمایت از خاتمی سراسر کشور را فرا گرفت. و ذیل آن نوشته بود: «محسن مخملباف» کارگردان نامی سینمای ایران از خاتمی حمایت کرد.

 «مخملباف» ۲۰روز مانده به ۲۲خرداد از میرحسین حمایت نموده است.

دوستم از یکی از خبرگزاری‌های نزدیک به دولت تماس گرفت و گفت: موج جدید حمایت از «میرحسین موسوی» سراسر کشور را فرا گرفت.

لالمونی نمی‌گیریم.

«دولت‌آبادی» خانه خراب شد

سوءمدیریت در رفتار تبلیغاتی شتاب‌زده روزنامه «اندیشه نو» که این روز‌ها در فقدان رسانهِ، ظاهرا تنها رسانه مکتوب ستاد «میرحسین موسوی» می‌باشد، آدمی را دچار شگفت‌زدگی می‌کند.
آیا تنظیم‌کننده تیتر و خبر مربوط به حمایت تلویحی «محمود دولت‌آبادی» از میرحسین موسوی در آن روزنامه باید آن‌قدر نسبت به اطلاعات مربوط به شورای علی انقلاب فرهنگی و ستاد انقلاب فرهنگی فقیر باشد که بدون بررسی دقیق گفتار «دولت آبادی» گفتار ناقص او را به‌عنوان یک برد موثر تبلیغاتی تلقی و تحت عنوان حمایت یک نویسنده، نشریه را تبدیل به بلندگوی اهانت به «عبدالکریم سروش» نماید؟

اگرچه بر کسی پوشیده نیست که اکثر طرفداران و حامیان «مهدی کروبی» و از آن‌جمله «استاد عبدالکریم سروش» می‌دانند که «کروبی» رای نمی‌آورد و تنها اعتراض نسبت به بعضی رفتارهای اشتباه و تمامیت‌خواهی بعض اصلاح‌طلبان، به این شکل بیان می‌شود، اما به هیچ‌روی هیچ‌کس به بهانه حمایت از یکی حق تخریب آن‌هم ناشیانه دیگری را ندارد.

زیبا‌ترین جواب به رفتار سیاسی سروش را «جلایی‌پور» در‌‌ همان اندیشه نو اعلام نمود. شایسته است استاد جلایی‌پور به نمایندگی از ستاد میرحسین از رفتار اشتباه روزنامه در تخریب استاد سروش عذرخواهی نمایند.
 پانویس:
تیتر از شطحیات احمد عزیزی

خاتمی نمی‌آید

چون لاله خودیم آتش خرمن خویش/ ما خود شده‌ایم خار پیراهن خویش
ما را به دو جرعه ساقی از خود برهان / تاچند به سر بریم با دشمن خویش
 (کلیم همدانی)

بر هیچ ناظر صادق و منصفی پوشیده نیست که اصلاح‌طلبان ظرفیت‌های لازم برای تحقق خواست‌های مدافعین و موافقین خود را ندارند. چه این‌که تمام تلاش دلبستگان و علاقه‌مندان به اصلاح، اصلاحات و اصلاح‌طلبان، برای آنست که امیدوارند اصلاح‌طلبان، حذف موانع بزرگ دموکراسی در کشور را برای دست‌یابی به «آزادی» و «آزادگی» مهم‌ترین هدف خود قرار داده، دست‌یابی به آن را وجه همت خود قرار دهند. غافل از آن‌که زمانی همین اصلاح‌طلبان با شور و حرارتی خاص چنین موانعی را بر سر راه خود تعبیه کرده‌اند و امروز چاره‌ای جز ایستادن پشت آن موانع نیست یا آن‌که ... .

****
گمان نمی‌کنم «مهدی کروبی»، «محمدخاتمی»، «میرحسین موسوی» و اذناب و وابستگان جناحی ایشان جزییات مباحث و مذاکرات «خبرگان قانون اساسی» را به این زودی فراموش نموده باشند.
 اگر چنین است جهت یاداوری ایشان عرض می‌کنم در مذاکرات فوق هنگامی که بحث از «ولایت فقیه» به‌میان آمد، مجموعه دولت موقت به رهبری مهندس «بازرگان» و عده‌ای از رجال روشنفکر به مخالفت برخاستند و همه تلاش‌ها و مخالفت‌هایشان به جایی نرسید و در ‌‌نهایت اصل متحجرانه و قرون وسطایی «ولایت مطلقه فقیه» با رای اکثریت خبرگان - که اکثرن در حال حاضر یا در راس هرم مدیریتی کشورند یا در گذشته‌ای نه چندان دور بوده اند- تصویب و در قانون اساسی مرجع نهایی تصمیم‌گیری‌ها قرار گرفت.
 ایضن-اگر اشتباه نکنم ــ دکتر مراغه ای‌ ــ پیشنهاد کرد: «ولایت مطلقه فقیه در مورد حضرت امام باشد و بعد از حضرت امام در مورد هر شخص دیگری مشروط باشد» که باز همین آقای «کروبی» بزرگ‌ترین مخالف بودند. (+)

****
بر کسی پوشیده نیست که ولی‌فقیه «آقای خامنه‌ای» به کرات طی سه سال اخیر دولت نهم را به تصریح و تلویح بهترین دولت بعد از انقلاب نامیده، ایضن مجلس ششم را بد‌ترین مجلس‌ها بعد از انقلاب.

****
شایسته است حضرات مخالف «دولت موقت» و موافقان پروپاقرص «ولایت فقیه» درخبرگان قانون اساسی آقایان «مهدی کروبی»، «محمد خاتمی»، «میرحسین موسوی» و ... دیدگاه امروز خود را در مورد اصل «ولایت مطلقه فقیه» به‌طور شفاف اعلام نموده، یا با اعلام عدم تغییر در مواضع و دیدگاه‌های امروز و دیروز ضمن اطاعت بی‌چون و چرا از ولی‌فقیه زمان «علی خامنه‌ای» از ثبت‌نام در مناسک جدید انتخابات ریاست‌جمهوری به نفع ریس‌جمهور منتخب ولی‌فقیه آقای دکتر «محمود احمدی‌نژاد» ــ‌ که سه ماه وزارت کشور آقای «دکتر» «علی کردان» را در پرونده افتخارات خود دارد ــ خودداری نموده، عطای خدمت در پست ریاست‌جمهوری را به لقایش ببخشند، و یا با اعلام شفاف تغییر در مواضع و دیگاه‌های دیروز، ضمن عذرخواهی از روح پدر کبیر دموکراسی نوین ایران مهندس «مهدی بازرگان» همگام با بازماندگان نهضت آزادی ایران هنگام ثبت‌نام در مناسک انتخابات(۱)  روی بند: التزام عملی به ولایت فقیه خط کشیده و برای یک‌بار به دیپلماسی صداقت در پیش‌گاه ملت تن دهند... .
و دیگر هیچ

 -دکتر حاتم قادری و دکتر توسلی از انتخابات ایران به مناسک تعبیر کردند.

احمد بورقانی

مجلس پنجم چندین‌بار از وزیر ارشاد «مهاجرانی» در مورد مطبوعات زنجیره‌ای توضیح خواستند و هربار مهاجرانی مسئول وقت مطبوعات داخلی وزارت‌خانه «احمد بورقانی» را برای توضیح و پاسخ سئوالات نمایندگان معترض به مجلس فرستاد و هربار «بورقانی» سرافراز بازگشت.

طی این رفت‌وبرگشت‌ها، کار به آن‌جا رسید که نمایندگان معترض درخواست کردند دیگر «بورقانی» به مجلس نیاید و بهتر است خود «مهاجرانی» برای ادای توضیح و پاسخ به مجلس بیاید.

 بر کسی پوشیده نیست که «مهاجرانی» فوق‌العاده به اصول جدل و انواع و اقسام اطلاعات مورد نیاز مسلط بود، اما چرا مجلسیان «مهاجرانی» با آن تسلط را به «بورقانی» ترجیح می‌دهند؟

همه می‌گویند: «بورقانی نیز در مکالمه و جدل دست کمی از «مهاجرانی» نداشته، اما برگ برنده احترامی بود که «بورقانی» به دوست و دشمن می‌گذاشت و هیچ‌گاه «حق» را فدای «مصلحت» نمی‌کرد. و از طرفی نیز در دفاع از «حق» آن‌چنان از «مصلحت‌ها» می‌گذشت که دوست و دشمن در مقابل این تواضع سرتسلیم فرود می‌آورند و باز هم بر کسی پوشیده نیست که مطبوعات در زمان «بورقانی» از وظیفه حق‌مداری الا تعدادی اندک به بهترین شکل بر می‌آمدند.

سیزدهم بهمن هشتادو‌هفت اهالی قلم به سوگ کسی نشستند که اهل قلم به معنی واقعی کلمه بود.