دین‌گریزی در لباس دین
وقتی قراراست کشور بر اساس رمل و جادو و خرافه اداره شود، امتیازات هم بر همان اساس تقسیم و تفویض می‌شود، و همین نگاه توزیع‌کننده ثروت و فقر و به تبع آن عدالت و نتایج آن در جامعه می‌شود.
بی‌عدالتی، فقر، کینه و نارضایتی، نتایج ادراه جامعه براساس خرافاتی است که متاسفانه لباس دین بر تن کرده و با این تلبیس رویین‌تن هم شده‌اند و هیچ نهاد علمی، اجتماعی، و نگاه کارشناسانه و منتقدی هم، حق اظهارنظر در مقابل رفتارهای اشتباه این‌چنین ندارد.
کینه‌های کودکانه هر روز مشکلی ایجاد می‌کنند و دولت‌مردان در خرافه به‌دنبال راه چاره می‌گردند.
این‌که دین امری شخصی و درونی است، مورد تایید و اعتراف بیش از نود درصد دین‌داران واقعی است و آنان‌که جاهلانه تلاش می‌کنند در مقابل این حقیقت ایستادگی کنند، دین را نه ابزاری برای نزدیکی به خدا، بلکه برای بهره‌مندی‌های دنیوی می‌خواهند و به همین دلیل تحمل هیچ رقیب و مخالفی را هم ندارند و برای حذف آن‌ها چنان‌چه لازم باشد به هر نوع ابزار خلاف شرع و دینی هم متوسل می‌شوند.
در جامعه معتقد به دین و دین‌داری و هدایت جامعه با ابزار دین، و مدیران و مسولان معتقد به دخالت دین در تمام شئون جامعه و دولت و حکومت، گاه رفتارهایی مشاهده می‌شود که به هیچ روی نمی‌توان هیچ توجیهی منطقی و عقلانی و حتی شرعی برای آن یافت. گو این‌که قراراست تمام رفتارها به‌نوعی بر اساس خرافه و مظاهر آن تنظیم، و با زدن نوعی رنگ دین به آن بیش‌ترین ابزار برای دین‌گریزی نسلی از فرزندان جامعه را فراهم نماید.
متاسفانه وقتی چنین جهالتی همه‌گیر شد، هیچ‌کس به چنین دین و تبلیغاتی که نتیجه‌اش دین‌گریزی است معترض نمی‌باشد.
آمار رسمی دولتی طی سی سال گذشته به روشن‌ترین شکل نشان می‌دهد که گرایش به «دین» از ابتدای انقلاب به این طرف در بین تمام اقشار جامعه خصوصا نسل جوان سیر نزولی داشته است. این البته بر اساس اسنادی اعلام می‌شود که بیش‌ترین تلاش را برای قلب واقعیات و مخفی‌کردن ناکارامدی خود دارند . اگر قرار قضاوت براساس اسناد حقیقی و شفاف باشد، اوضاع بسیار بدتر از آن خواهد بود که اکنون اعلام می‌شود، اما به‌راحتی می‌توان در سطح و زیرپوست جامعه مشاهده کرد.
اعطای امتیاز سفر رایگان به افرادی که نام‌های «فاطمه» و «روح‌الله» بر خود دارند در روز ولادت حضرت «زهرا»(س)(+) و هم‌چنین اعطای امتیازات مشابه برای افراد با نام «مهدی» در سال‌روز ولادت امام زمان (عج)(+) و به همین شکل نام «علی» و «محمد» و ... نه‌تنها امتیازی برای دارندگان نام‌های فوق نیست، بلکه جدای از آن‌که هزینه‌های زیادی را با توسل به سندسازی‌های دروغی به‌دنبال دارد، کینه تمام کودکان و حتی خانواده‌هایی را برای این افراد به‌دنبال دارد که مفتخر به داشتن چنین نام‌هایی نیستند.
از طرف دیگر این نوع تبلیغ نه‌تنها تشویق و تبلیغ دین را به‌دنبال ندارد، بلکه جدای از آن‌که تبلغ بی‌عدالتی و کینه‌پراکنی می‌باشد، بیش‌ترین دین‌گریزی در بین خانواده‌ها و فرزندان را هم به‌دنبال دارد.
به راستی مولفین چنین طرح‌های غلط در کدام مکتب شرعی تحصیل شرع و علم نموده و آیا نمی‌خواهند یک‌بار باور کنند که چنین طرح‌ها تا کنون بیش‌ترین نتایج عکس را به دنبال داشته‌است؟
این نوشته در پایگاه اینترنتی استاد معصومی تهرانی این‌جا
