یک بام و دو هوای اعتدالی و اصلاحطلب
احمدینژاد در نخستین سل از دور دوم ریاستجمهوری خود قصد داشت یک کار درست و اساسی در راستای حذف نهادهای موازی انجام دهد و دانشگاه آزاد را زیر مجموعه قوه مجریه و دولت درآورد.
تمام نیورهای اصلاحطلبان و اعتدالیون صرف جلوگیری از این اتفاق صحیح شد که میتوانست خشت نخست خیلی از ادغامهای و جلوگیر از موازی کاریها باشد.
اینکه چه شد بماند. مقصود ااین اصل است که اصلاحطلبان و اعتدالیون با هزینه زیاد مانع از تحقق یک فرایند صحیح مدیریتی شدند که اگز اتفاق میافتاد، اولا فرایند مدرکسازی و مدرک فروشی که خست بنای نخست آنرا دانشگاه آژاد در ایران بنیان گذاشت، اندکی امید به اصلاح آن در سایه نظارت دولتی قرار میگرفت و ثانبا بعدا میشد با توسل به این اتفاق و نتایج آن، در راستای ادغام بعضی دیگر از نهادهای موازی اقدام کرد.
اما نکتهدردآور داستان آنست که همانها که زیمانی دنبال استقلال دانشگاه ژآد از دولت بودند و بر سر آن هزینه هم دادند، امروز معترض تصمیمهای رئیس هیئت امنای