دین‌گریزی در لباس دین
پسر جوانی به‌عمد یا سهو، تلفنی مزاحم خانواده‌ای می‌شود و مزاحمت‌های مکرر پسر جوان و نوع رفتار او در خانواده و بستگان خانواده ایجاد شک و اختلاف نموده و شک و اختلاف، باعث طلاق زوج جوانی از هم‌دیگر به‌علت شک و بد‌دلی می‌شود.
خانواده پی‌گیر می‌شوند و خط تلفن مزاحم ردیابی و مزاحم دستگیر و به حکم دادگاه روانه زندان می‌شود. پس از چندی با نوشتن نامه‌ای به قاضی پرونده اظهار ندامت و پشیمانی نموده و درخواست تخفیف مجازات دارد که با درخواست او موافقت می‌شود مشروط بر آن‌که «ظرف یک‌سال، یک جزء از قرآن کریم را حفظ کرده‌باشد.» (+)
مجموعه دستگاه قضایی کشور طی سال‌های اخیر نه‌تنها نتوانسته کمکی به کاهش میزان جرم نماید، بلکه در پایین‌ترین سطح، در کاهش انگیزه‌های جرم در مجرمین بازدداشت‌شده نیز ناکام بوده است.
تمام تلاش دستگاه قضایی کشور طی این همه سال به جای مبارزه با «جرم» مصروف مبارزه و تنبیه و مجازات «مجرم» شده و همین نوع نگاه به جامعه، جرم و مجرم باعث تشدید میزان جرم و ناتوانی و بی‌علاقةگی دستگاه قضایی و قضات بی‌سواد آن، از ایفای نقش اصلی قضاوت و دادخواهی و ایجاد اعتماد و امنیت در بین شهروندان، شده‌است.
سازوکار فراگیری و ایمان‌آوری به آموزه‌های دینی در تمام مکاتب آسمانی با دقت و ظرافت خاصی طراحی و توصیه شده‌است. بدون تردید عدم توجه به ظرافت‌های پیچیده این قواعد و اصول، نه‌تنها که عدم توجه بلکه سهل‌انگاری و برخورد خشن و هم‌راه با جبر نسبت به آن با واکنش منفی، ایستادگی در مقابل آموزه‌های دینی روبه‌رو، و به دین‌گریزی منجر می‌شود.
قائل شدن شروطی برای تخفیف مجازات مجرمین که مناسبتی با نوع جرم آن‌ها نداشته، نه‌تنها کمکی به کاهش انگیزه‌های جرم در آن‌ها نمی‌نماید، بلکه مجرم با تلقی خشونت از آن شرط برای تمام عمر از آن گریزان بوده و آن شروط به جای آن‌که «جرم‌زدا» باشد ناخواسته در‌خدمت «جرم‌زایی» قرار می‌گیرد.
