ضرورت توجه به امنیت از نگاهی کلان
جمعه, ۲ مرداد ۱۳۹۴، ۰۴:۳۲ ب.ظ
با حادثه تاسف‌انگیز قتل دکتر «پیرزاده»، پرونده قتل‌های سریالی پزشکان در سال ۸۹ و حاشیه‌های مربوط به آن بار دیگر در خاطره افکار عمومی زنده شد.
سرنوشت پرونده قتل چند پزشک در آن زمان، و علت‌ها و دلایل روانشناختی و جامعه‌شناختی آن هیچ‌گاه مشخص و اعلام نشد.
در حاشیه خبر آن حوادث، سخن از طرحی ــ که خوشبختانه روی کاغذ ماند و امکان اجرا و عمل نیافت ــ به میان آمد که توصیه می‌کرد پزشکان برای دفاع از خود در برابر حوادث مشابه احتمالی، مجاز به همراه‌داشتن و استفاده از شوکر و گاز فلفل باشند. حتی زمانی برای ثبت‌نام پزشکان برای دریافت وسایل یادشده از دفاتر مشخصی در نیروی انتظامی هم اعلام شد.
این طرح که متاسفانه علاوه بر نیروی انتظامی، سازمان نظام پزشکی هم مدافع آن بود، با عدم استقبال جامعه پزشکی در همان مرحله طرح و اعلام ماند و امکان ادامه و اجرا پیدا نکرد.
این طرح ناشیانه که خلاء‌های قانونی و امنیتی بسیار زیاد داشت و مشخص بود که در صورت اجرا و عملی شدن، نه‌تنها کمکی به افزایش امنیت در جامعه پزشکی نمی‌کند، که ناخواسته ناامنی را به دیگر حوزه‌ها هم تسری می‌داد، صرفا نقش پاک‌کردن صورت مسئله به جای حل مشکل را داشت.
با فرض وجود خطر، ناامنی فقط متوجه جماعت پزشک نبود و سایر افراد و شخصیت‌ها هم می‌توانستند به همان اندازه در معرض تهدید و ناامنی قرار داشته باشند و ناگفته پیداست که نمی‌شد برای امنیت همه شهروندان، نسخه مسلح کردن آن‌ها به وسایل دفاع شخصی از جمله شوکر و گاز فلفل یا اشک‌آور که ابزار اختصاصی پلیس برای تامین امنیت شهروندان جامعه و استفاده از آن فقط در مواقع اضطراری است، را پیچید.
حادثه قتل تاثر‌انگیز مرحوم دکتر «پیرژاده» بار دیگر لزوم توجه ویژه به مقوله امنیت از منظر کلان و مطالعه دقیق، جامعه‌شناسانه و کارشناسی علل و عوامل حوادثی از این دست را یادآوری میکند.
شانه از زیر بار مسئولیت خالی کردن، انگشت اتهام را به سمت دیگری گرفتن، توپ را در زمین نهاد دیگر انداختن همه و همه حکم پاک‌کردن صورت مسئله به جای چاره‌اندیشی صحیح و مناسب برای حل مشکل و توجه ساختاری به مقوله «امنیت» است.
اگرچه در حادثه قتل دکتر «پیرزاده» قربانی یک پزشک است و از این منظر فعلا جامعه پزشکی داغدار و محل توجه است، اما ناامنی و خطر بالقوه می‌تواند همه جامعه را به یکسان تهدید کند.
چاره‌اندیش عاجل نیاز ضروری جامعه است. تامین امنیت جامعه، تنها وظیفه یک نهاد و دو نهاد که در این مقوله مسؤلیت مستقیم دارند نیست، این مقوله به فراخور گسترگی حوزه، به چند مرجع و نهاد دیگر نیز ارتباط دارد. ضرورت بررسی موضوع و مطالعه شرایط موجود به دور از هیچان و در جوی عاری از احساسات و توجه کلان به زیرساخت‌های امنیتی، علاوه بر ارگان و نهادهای مسئول، توجه و عنایت بیش‌تر بعضی از نهادها در سطوح عالی نظام در قانون‌گذاری، اجرا و پیش‌گیری را هم طلب میکند.
منتشرشده در روزنامه قانون این‌جا
مرتبط:
تجویز خشونت برای دفع خشونت
سرنوشت پرونده قتل چند پزشک در آن زمان، و علت‌ها و دلایل روانشناختی و جامعه‌شناختی آن هیچ‌گاه مشخص و اعلام نشد.
در حاشیه خبر آن حوادث، سخن از طرحی ــ که خوشبختانه روی کاغذ ماند و امکان اجرا و عمل نیافت ــ به میان آمد که توصیه می‌کرد پزشکان برای دفاع از خود در برابر حوادث مشابه احتمالی، مجاز به همراه‌داشتن و استفاده از شوکر و گاز فلفل باشند. حتی زمانی برای ثبت‌نام پزشکان برای دریافت وسایل یادشده از دفاتر مشخصی در نیروی انتظامی هم اعلام شد.
این طرح که متاسفانه علاوه بر نیروی انتظامی، سازمان نظام پزشکی هم مدافع آن بود، با عدم استقبال جامعه پزشکی در همان مرحله طرح و اعلام ماند و امکان ادامه و اجرا پیدا نکرد.
این طرح ناشیانه که خلاء‌های قانونی و امنیتی بسیار زیاد داشت و مشخص بود که در صورت اجرا و عملی شدن، نه‌تنها کمکی به افزایش امنیت در جامعه پزشکی نمی‌کند، که ناخواسته ناامنی را به دیگر حوزه‌ها هم تسری می‌داد، صرفا نقش پاک‌کردن صورت مسئله به جای حل مشکل را داشت.
با فرض وجود خطر، ناامنی فقط متوجه جماعت پزشک نبود و سایر افراد و شخصیت‌ها هم می‌توانستند به همان اندازه در معرض تهدید و ناامنی قرار داشته باشند و ناگفته پیداست که نمی‌شد برای امنیت همه شهروندان، نسخه مسلح کردن آن‌ها به وسایل دفاع شخصی از جمله شوکر و گاز فلفل یا اشک‌آور که ابزار اختصاصی پلیس برای تامین امنیت شهروندان جامعه و استفاده از آن فقط در مواقع اضطراری است، را پیچید.
حادثه قتل تاثر‌انگیز مرحوم دکتر «پیرژاده» بار دیگر لزوم توجه ویژه به مقوله امنیت از منظر کلان و مطالعه دقیق، جامعه‌شناسانه و کارشناسی علل و عوامل حوادثی از این دست را یادآوری میکند.
شانه از زیر بار مسئولیت خالی کردن، انگشت اتهام را به سمت دیگری گرفتن، توپ را در زمین نهاد دیگر انداختن همه و همه حکم پاک‌کردن صورت مسئله به جای چاره‌اندیشی صحیح و مناسب برای حل مشکل و توجه ساختاری به مقوله «امنیت» است.
اگرچه در حادثه قتل دکتر «پیرزاده» قربانی یک پزشک است و از این منظر فعلا جامعه پزشکی داغدار و محل توجه است، اما ناامنی و خطر بالقوه می‌تواند همه جامعه را به یکسان تهدید کند.
چاره‌اندیش عاجل نیاز ضروری جامعه است. تامین امنیت جامعه، تنها وظیفه یک نهاد و دو نهاد که در این مقوله مسؤلیت مستقیم دارند نیست، این مقوله به فراخور گسترگی حوزه، به چند مرجع و نهاد دیگر نیز ارتباط دارد. ضرورت بررسی موضوع و مطالعه شرایط موجود به دور از هیچان و در جوی عاری از احساسات و توجه کلان به زیرساخت‌های امنیتی، علاوه بر ارگان و نهادهای مسئول، توجه و عنایت بیش‌تر بعضی از نهادها در سطوح عالی نظام در قانون‌گذاری، اجرا و پیش‌گیری را هم طلب میکند.
منتشرشده در روزنامه قانون این‌جا
مرتبط:
تجویز خشونت برای دفع خشونت
