احترام و آبرو از سفیر سینما تا سفیر سیاست
بنا به این گزارش، در مراسم رسمى دربار اسپانیا، همسر ولیعهد «فیلیپ دى بوربون»، دوبار دستش را به سمت سفیران ایران و کنگو دراز میکند، اما آنها با بیاعتنایی از دست دادن، خودداری نموده و او در کمال حیرت، هاج و واج دست خود را بر میگرداند.
بدون شک دست دادن سفیر کشور ایران، با یک زن چه در جایگاه رسمی و مطابق با عرف دیپلماتیک، و چه در یک مهمانی خصوصی، از منظر کشور ایران کار درستی نیست. نه تنها کار درستی نیست، بلکه اگر سفیر رفتاری غیر از این داشته باشد، چه بسا که علاوه بر اخراج مستحق مجازاتهای دیگری به دلیل بیاحترامی به قانون اسلام و رویه دیپلماتیک کشور ایران اسلامی هم شناخته میشود.
این درست. سالهاست که همه کشورهای جهان، حساسیتهای مذهبی نزد دیپلماتهای ایرانی و معدود کشورهای اسلامی دیگری را پذیرفته، و به آن احترام میگذارند.
در راستای همین نگاه و عرف و قاعده، نمایندگان ایران در کشورهای خارجی تمام حواسشان را جمع میکنند، تا در شرایطی قرار نگیرند که مجبور باشند به رفتاری دست بزنند که از طرف مسؤلین و دیپلماتهای دیگر کشورها، به بیحترامی تعبیر شده و مشکلساز شود.
نمایندگان غیررسمی ایران، البته رفتاری کاملا متفاوت انتخاب نموده و در هر شرایطی بهترین رفتار را رفتار مطابق عرف و رویه جهانی و احترام به آن دانسته، و بدون کمترین وسواسی، دست دراز شده به سمت خود را از هر جنس که باشد به گرمی فشرده و احترام میگذارند. نمونه رفتاری که «اصغر فرهادی» نماینده شایسته سینمای ایران در ملاقات و برخورد با «آنجلیناجولی» از خود بروز داد و البته که به فتوای مراجع طراز اول، خطا و گناهی هم متوجه او نبود و نیست.(+)
بدون شک این رفتار زننده و خلاف عرف آقای «مرتضى صفارى نطنزى»،سفیر ایران در اسپانیا، بیتاثیر بر مناسبات سیاسی فیمابین نخواهد بود. اگرچه اندک و نامحسوس. اما شوربختانه باید طی چند روز آینده شاهد، تعریف و تمجیدها و قهرمانسازی از این اتفاق توسط رسانهها و بلندگوهایی بود، که طی هفته جاری در مذمت رفتار زیبای «اصغر فرهادی» نوحه میخواندند.اینجا، اینجا و اینجا